PsyX
บทที่ 1
"อ้าวเฮ้ย! ตื่นสิ! ไอ้หนุ่ม.... ตื่น......" เสียงชายฉกรรภ์ผู้หนึ่งกำลังตระโกนปลุกผม มันน่าฉงนมาก ว่าผมมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร เอ่อ แล้วผมคือใครละ โอย......"โอ๊ะ โอยยย" ผมรู้สึกปวดหัวไปหมด
"วันนี้วันที่เท่าไร เดือนอะไร โอยย ผะ..ผมอยู่ไหน..."
"เงียบไปเหอะน่าไอ้หนู เลือดบนหัวแกนี่ไหลจวนจะท่วมถนนแล้ว.."
"หะ ห้ะ!!! โอย....." ผมรู้สึกเจ็บยิ่งขึ้นไปอีก เมื่อรู้ตัวว่าหัวผมแตก!!!
"ปัดโถ่! แถวนี้ไม่มีใครอยู่เสียด้วย มาบ้านฉันก่อนละกันนะ ไอ้หนุ่ม" ลุงแก่ใจดีกำลังพาผมไปบ้านเขา ผมเจ็บมากเลย โอยยย.....
.
.
.
"เฮ้ Marry มาช่วยฉันสักหน่อย มา..."
"ว้ายยย แกพาใครมาเนี่ย!!"
"เอาเหอะหน่า แค่ไอ้หนุ่มหัวแตกข้างทางนะ"
"เวรกรรมจริงๆ แถวนี้ไม่มีพวกหมอเสียด้วย"
"บนอยู่นั่นแหละ มาช่วยเร็วๆ" รู้สึกตัวอีกทีผมก็มาอยู่ที่นี่เสียแล้ว เป็นบ้านไม้เก่าๆ หลังหนึ่ง และมีลุงแก่ที่ช่วยผม กับป้าแก่ผมหยิกมาล้อมผมอยู่ด้วยความเป็นห่วง
"อ้าว ไอ้หนุ่มตื่นแล้วเหรอ ขอโทษด้วยนะพอดีพวกหมอมันอยู่ไกลมาก"
"เจ็บนิดนึงนะจ้ะพ่อหนุ่ม..." อะไรกันป้าคนนี้จะทำอะไรผม!? มือเหี่ยวๆ พร้อมกับผ้าสะอาดๆ ของป้ากำลังแตะที่แผลบนหัวผม แต่ความรู้สึกเจ็บที่ควรมี มันกลับกลายเป็นความรู้สึกที่สบายๆ แทน
"เบาๆ นะ Marry"
"เลือดหยุดไหลแล้วละจ้ะ คราวนี้แหละเจ็บของจริง"
"อะ อะไรนะครับป้า?" นี่ป้าจะทำอะไรผมเนี่ย?
"อ้าว หุบปากไปซะไอ้หนุ่ม คราวนี้แหละเจ็บของจริง ฮ่า ฮ่า" ลุงแก่หยิบผ้ามายัดใส่ปากผม
"อร้ากกก" ผมร้องลั่นพร้อมกับเอาฟันไปกัดผ้าที่อยู่ของผม เมื่อเข็มงอๆ มันกำลังแทงเข้ามาบนหัวผม ถึงจะรู้ว่ามันเป็นการสมานแผล แต่มันก็ทรมานเสียนี่กะไร.....
"อ้าว เสร็จแล้วละจ้ะ"
"ฮ่าฮ่า นี่ขนาดไม่ได้เย็บมาตั้งนานนะเนี่ย Marry" อ้าวผมหลับไปอีกแล้วเหรอ แต่ก็ดีละเพราะว่ามันบรรเทาอาการเจ็บได้ดีมาก ....
"เธอเป็นลูกเต้าเหล่าใครเนี่ย แล้วทำไมถึงไปนอนหัวแตกอยู่ข้างทางอย่างงั้นละ" ลุงซักถามความเป็นมาผม
"อะ งั้น ขอบอกชื่อฉันก่อนละกัน ฉันชื่อ John ส่วนนี่เมียฉัน Marry"
ผมอยากบอกชื่อของผมมาก แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน
"ผะ ผม ไมรู้ว่า ผมคือใคร" ผมตอบไป
"แย่ละ สงสัยความจำเสื่อมแน่ๆ เลย..... โอ้ยยยยย" ปึ้งงงงง ลุงแก่ยังไม่ทันพูดจบ ก็มีสิ่งหนึ่งเหมือนกับ "ยานอวกาศ" พุ่งกระแทกเข้ามา จนส่วนหน้าบ้านพังหมด "ว้ายยยย" เสียงป้ากระโกนร้องลั่น เมื่อเห็นลุงแก่ใจดี ไม่สิลุงJohn นอนแน่นิ่งอยู่
นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ สิ่งสำคัญคือ ไอ้ยานที่อยู่บนหน้าผม แล้วทันใดประตูยานก็เปิดออก
"อ่าห้ะ แกอยู่ที่นี่ นี่เอง PsyX(ไซเอกซ์)" ชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันกับผมพูดทักทาย แล้วกำลังเดินออกจากยาน
"แกเป็นใคร กล้าดียังไงมาพังบ้านฉัน!!! " คุณป้า Marry เมื่อรู้แล้วว่า ลุง John ตายแล้ว ก็เริ่มคุมอารมณ์ไม่อยู่
"หุบปากไปซะ อีแก่!!" ทันทีที่ชายหนุ่มพูดจบ กรงจักรที่ติดอยู่ที่ข้างลำตัวของเขาก็พุ่งออกไป ตัดหัว คุณป้า Marry!!!
นี่มันเกินไปแล้ว ไอ้หมอนี่มันเป็นคนอยู่ปะเนี่ย!!!
"กะ แกเป็นใคร ทำไมถึงต้องฆ่าคุณลุง กับคุณป้า!!"
"ในตอนที่แกถูกสลัดตกจาก Jexvoiture(ชื่อเรียกยาน) ไป สงสัยแกคงสูญเสียความทรงจำละสิท่า อีแก่ กับตางั่งนี่มันไม่สำคัญหรอก!! สิ่งสำคัญก็คือ แกต้องตาย!!!" ทันทีที่เขาพูดจบ มือของเขาหันมาหาผม และกรงจักรกำลังพุ่งมาที่ตัวผม นี่ผมกำลังจะตายงั้นหรือ ไม่นะไม่นะ เอามันออกไป!!!!!!!!!!!
"ไม่หรอกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!" ผมร้องเสียงหลง จิตของผมเพ่งไปอยู่ที่กรงจักร และที่สำคัญ มันสามารถหยุดกรงจักได้!!!
"อะไรกัน แกรื้อฟื้นพลังขอแกได้แล้วหรอ หน็อย!!"
"อะไรกัน นี่ฉันมีพลังแบบนี้ด้วยหรอ"
"บอกไปแล้ว ว่าแกคือ PsyX แกคือหนึ่งในผุ้มีพลังควบคุมไง " ผมสนทนาของผมกับนายกรงจักร ในระหว่างที่เรากำลังต้านกรงจักรไปหากัน
"ไม่อยากบอกอะไรมากหรอก เพราะยังไงแกก็ต้องตาย"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น